"Fikirkan kanak-kanak" (juga "Bagaimana dengan kanak-kanak?") ialah klise yang berkembang menjadi sebuah taktik retorik.[1][2][3] Dalam erti kata harfiah, ia merujuk kepada hak kanak-kanak (seperti dalam perbincangan mengenai buruh kanak -kanak).[4] [5][6] Walau bagaimanapun, dalam perbahasan, ia merupakan suatu rayuan untuk kasihan yang digunakan sebagai rayuan kepada emosi, dan oleh itu ia mungkin menjadi kesilapan logik.[1][2][3]Art, Argument, and Advocacy (2002) berhujah bahawa rayuan menggantikan emosi dengan alasan dalam perdebatan.[1] Ahli etika Jack Marshall menulis pada tahun 2005 bahawa populariti frasa itu berpunca daripada keupayaannya untuk membantutkan kerasionalan, terutamanya wacana tentang moral.[2] "Fikirkan kanak-kanak" telah digunakan oleh penyokong penapisan untuk melindungi kanak-kanak daripada bahaya yang dirasakan.[7][8] Community, Space and Online Censorship (2009) berhujah bahawa mengklasifikasikan kanak-kanak secara kekanak-kanakan, sebagai orang yang tidak bersalah yang memerlukan perlindungan, ialah satu bentuk obsesi terhadap konsep kesucian.[7] Artikel 2011 dalam Journal for Cultural Research memerhatikan bahawa frasa itu timbul daripada panik moral.[9]Ia merupakan seruan dalam filem Disney 1964 Mary Poppins, apabila watak Mrs. Banks merayu kepada pengasuhnya yang akan pergi supaya tidak berhenti dan "fikirkan kanak-kanak!"[10] Ungkapan ini dipopularkan sebagai rujukan sindiran dalam siri televisyen animasi The Simpsons pada tahun 1996,[11][12] apabila watak Helen Lovejoy merayu "Tidakkah seseorang boleh memikirkan kanak-kanak?"[13][14][15] semasa perdebatan yang dipertikaikan oleh warga bandar cereka Springfield.[13][16][17]Dalam Kajian Undang-undang Universiti Negeri Georgia 2012, Charles J. Ten Brink menggelar penggunaan Lovejoy "Think of the children" sebagai parodi yang berjaya.[13] Penggunaan rayuan seterusnya dalam masyarakat sering menjadi bahan ejekan.[8] Selepas dipopularkan di The Simpsons, frasa itu telah dipanggil "Undang-undang Lovejoy",[15] "pertahanan Helen Lovejoy", "sindrom Helen Lovejoy",[18] dan "think-of-the-children-ism".[19][20]